Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Ο Πηνειός «σκοτώνει» τη λίμνη Κάρλα

Βακτήρια και μικροοργανισμοί που ευθύνονται για τον θάνατο ψαριών και πουλιών εντοπίζονται στα ύδατά της. Στην κακή ποιότητα των νερών του Πηνειού, από τον οποίο εφοδιάζεται, αποδίδεται η υποβάθμιση του οικοσυστήματος

Παρά τη σημαντική μείωση του πληθυσμού της άγριας ζωής, σήμερα στη λίμνη Κάρλα ζουν 55 προστατευόμενα είδη, γεγονός που ενισχύει τη σημασία της αναδημιουργίας της
Παρά τη σημαντική μείωση του πληθυσμού της άγριας ζωής, σήμερα στη λίμνη Κάρλα ζουν 55 προστατευόμενα είδη, γεγονός που ενισχύει τη σημασία της αναδημιουργίας της

Μετ' εμποδίων φαίνεται ότι εξελίσσεται το μεγαλόπνοο σχέδιο για την επαναγέννηση της λίμνης Κάρλας στη Θεσσαλία. Σύμφωνα με επιστημονική μελέτη, που πραγματοποίησε ομάδα ερευνητών από τα Πανεπιστήμια της Θεσσαλίας, της Θεσσαλονίκης και των Ιωαννίνων, τα νερά της λίμνης που αποξηράνθηκε πριν από 50 χρόνια και σήμερα αναδημιουργείται αποδεικνύονται πολύ χαμηλής ποιότητας.
Τοξικά βακτήρια και μικροοργανισμοί που ευθύνονται για τον θάνατο ψαριών και πουλιών εντοπίζονται στα ύδατά της, τα οποία παράλληλα χαρακτηρίζονται από υψηλή αλατότητα.
Εξαιτίας των λιπασμάτων που χρησιμοποιούνταν στην περιοχή επί δεκαετίες, οι ποσότητες αλατιού σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν έως και το 25% της τιμής που περιέχεται στη θάλασσα.
Οι αριθμοί είναι εντυπωσιακοί ενώ, όπως εξηγεί ο συντονιστής της μελέτης, κ. Κωνσταντίνος Κορμάς, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Γεωπονίας, Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, «στη λίμνη Κάρλα εντοπίστηκε για πρώτη φορά παγκοσμίως η συνύπαρξη δύο πολύ τοξικών μικροοργανισμών, του Pfiesteria, το οποίο ευθύνεται για τους μαζικούς θανάτους ψαριών κυρίως στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ, και του Prymnesium, το οποίο είναι γνωστός ύποπτος για μαζικούς θανάτους ψαριών και πουλιών σε αρκετές περιοχές, μεταξύ των οποίων και στη λίμνη Κορώνεια».
Φωτογραφία από τη χθεσινή εκδήλωση
Η χαμηλή ποιότητα των νερών και η υποβάθμιση του οικοσυστήματος της λίμνης αποδίδονται κατά κύριο λόγο στην κακή ποιότητα των νερών του Πηνειού από τον οποίο εφοδιάζεται η λίμνη. Το φαινόμενο προκαλεί απογοήτευση, ενώ παράλληλα εμποδίζει την οικολογική αποκατάσταση της περιοχής και την αξιοποίηση της λίμνης από την τοπική κοινωνία.
Οι επιστήμονες εξηγούν πως η περίπτωση της Κάρλας είναι μοναδική. Μπορεί η εκτίμηση της οικολογικής κατάστασης μιας λίμνης να θεωρείται συνηθισμένο γεγονός, όμως η μελέτη της οικοσυστημικής της εξέλιξης από τη στιγμή που αυτή γεννιέται είναι μια ευκαιρία που σπανίως δίνεται στους επιστήμονες.
Ο συντονιστής της έρευνας και επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Γεωπονίας του Παν.Θεσσαλίας, Κωνσταντίνος Κορμάς
Ο συντονιστής της έρευνας και επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Γεωπονίας του Παν.Θεσσαλίας, Κωνσταντίνος Κορμάς

«Η Κάρλα είναι ένα μωρό του οποίου την υγεία θέλουμε να παρακολουθήσουμε αλλά δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς θα γίνει όταν μεγαλώσει» εξηγεί ο κ. Κορμάς, προσθέτοντας ότι οι έρευνες συνεχίζονται προκειμένου να ελεγχθούν η ποιότητα των υπόγειων νερών και τα ιζήματά της λίμνης.
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ η περιοχή ΠΡΙΝ απο το 1962
Δραματικές οι συνέπειες από την αποξήρανση
  • Η αναδημιουργία της λίμνης ξεκίνησε το 2010 και η αποκατάστασή της, εφόσον ολοκληρωθεί με επιτυχία, αναμένεται να παράσχει σημαντικά οφέλη σε κατοίκους και περιβάλλον
Μια σοβαρή οικολογική καταστροφή ήταν η αποξήρανση της λίμνης Κάρλας που πραγματοποιήθηκε το 1962. Υπολογίζεται ότι στην ευρύτερη περιοχή της διαβιούσαν περίπου 1 εκατομμύριο πουλιά, ο μεγαλύτερος αριθμός υδρόβιων πουλιών σε ελληνικό υγρότοπο. Παρά τη σημαντική μείωση του πληθυσμού, στη λίμνη ζουν 55 προστατευόμενα είδη, γεγονός που ενισχύει τη σημασία της αναδημιουργίας της. Επιπρόσθετα, η αποξήρανση μετέβαλε το κλίμα της Θεσσαλίας, προκάλεσε πτώση του υδροφόρου ορίζοντα και είχε ως συνέπεια την απώλεια της παραλίμνιας χλωρίδας και πανίδας. Οι κάτοικοι των χωριών της Κάρλας ασχολούνταν αποκλειστικά με την αλιεία.
Δίπλα στα πουλιά, ολόκληρες γενιές ζούσαν εννιά μήνες του έτους σε καλύβες που βρίσκονταν στην αγκαλιά της λίμνης και ζούσαν από το ψάρεμα. Επέστρεφαν στα χωριά τους την Κυριακή των Βαΐων και γύριζαν στη λίμνη τον Δεκαπενταύγουστο, χρονικό διάστημα κατά το οποίο αναπτυσσόταν ο γόνος των ψαριών. Μετά την επαναγέννησή της σχεδιάζεται να προκύψει μια λίμνη 38.000 στρεμμάτων.
Η αναδημιουργία της ξεκίνησε το 2010 και η αποκατάστασή της, εφόσον ολοκληρωθεί με επιτυχία, αναμένεται να παράσχει σημαντικές υπηρεσίες: αντιπλημμυρική προστασία, αποκατάσταση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα, σημαντική ενίσχυση της ύδρευσης του Βόλου, άρδευση μεγάλων εκτάσεων γης.
ΙΔΡΥΜΑ ΛΑΤΣΗ
Εκδήλωση για τις μελέτες
Η ΕΡΕΥΝΑ για την επαναγέννηση της λίμνης Κάρλας υλοποιήθηκε με πόρους που διέθεσε το Κοινωφελές Ιδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση στο πλαίσιο της χρηματοδότησης επιστημονικών μελετών, ενός θεσμού που έχει καθιερώσει το Ιδρυμα τα τελευταία πέντε χρόνια. Οι μελέτες που χρηματοδοτήθηκαν το 2011 παρουσιάστηκαν χθες σε ειδική εκδήλωση, κατά τη διάρκεια της οποίας προβλήθηκε σχετικό ντοκιμαντέρ, ενώ ακολούθησε συζήτηση με θέμα την έρευνα στην Ελλάδα.
Το 2011 υποβλήθηκαν για χρηματοδότηση 988 προτάσεις από τις οποίες ειδική επιτροπή αξιολόγησης επέλεξε 19 μελέτες που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών πεδίων.
«Η πορεία του προγράμματος όλα αυτά τα χρόνια ενισχύει τη βαθιά πεποίθησή μας ότι το επιστημονικό δυναμικό της χώρας μας συγκαταλέγεται στα πιο δυναμικά της διεθνούς κοινότητας και για τον λόγο αυτόν η στήριξη της επιστημονικής έρευνας στην Ελλάδα θα συνεχίσει να αποτελεί βασική συνιστώσα των προγραμμάτων του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση», δήλωσε χθες ο πρόεδρος της επιτροπής, καθηγητής Κώστας Γαβρόγλου.

Νεαρη λυκαινα θυμα τροχαιου

Πλήρωσε με τη ζωή της το θάρρος της να φτάσει ως τον αστικό ιστό της πόλης των Ιωαννίνων αναζητώντας τροφή, μια νεαρή λύκαινα ηλικίας μόλις ενός έτους! Το άτυχο αγρίμι παρασύρθηκε από κάποιο διερχόμενο αυτοκίνητο και σκοτώθηκε ακαριαία.
Το ατύχημα συνέβη σε απόσταση 200 μέτρων από τον κόμβο του Περάματος Ιωαννίνων, δηλαδή μέσα σε περιοχή με σπίτια και σε μικρή απόσταση από την πόλη, πράγμα εξαιρετικά ασυνήθιστο για τις αγέλες των λύκων! Ο οδηγός που παρέσυρε τη λύκαινα δεν σταμάτησε και δεν ειδοποίησε τις αρμόδιες αρχές.
Το νεκρό ζώο βρήκαν διερχόμενοι πολίτες που ειδοποίησε τους υπαλλήλους του δασαρχείου οι οποίοι το συνέλεξαν από τον δρόμο. Τον τελευταίο καιρό, οι λύκοι έχουν πλησιάσει πάρα πολύ στα αστικά κέντρα και πληθαίνουν οι καταγγελίες κτηνοτρόφων για επιδρομές στα κοπάδια με τα αιγοπρόβατα.

Το μεθάνιο η μεγαλύτερη απειλή για την κλιματική αλλαγή

Πιο σοβαρά υπ' όψιν θα πρέπει να ληφθεί το μεθάνιο από το διοξείδιο του άνθρακα ως υπεύθυνο για την κλιματική αλλαγή, σύμφωνα με νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς ανακάλυψε ότι το μεθάνιο διαρρέει σε μεγάλες ποσότητες και από τους Αρκτικούς ωκεανούς.

Το μεθάνιο η μεγαλύτερη απειλή για την κλιματική αλλαγή
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ερικ Κορτ του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech) και του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA, οι οποίοι δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό γεωεπιστημών «Nature Geoscience», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, τη βρετανική «Independent» και το «New Scientist», ανακάλυψαν ότι ο νέος κίνδυνος προέρχεται από τα βάθη των ωκεανών, καθώς το μεθάνιο βρίσκει τρόπους να διαφύγει στην ατμόσφαιρα, μέσω ρωγμών στους πάγους της Αρκτικής, ιδίως στις περιοχές όπου οι πάγοι έχουν λιώσει.
Οι επιστήμονες ένιωσαν σοκ, καθώς διαπίστωσαν ότι το συγκεκριμένο αέριο εμφανίζεται στην επιφάνεια ακόμα και σε περιοχές με μεγάλα ωκεάνια βάθη. Οπως είπαν, οι ποσότητες του διαφεύγοντος μεθανίου είναι αρκετές για να επηρεάσουν αρνητικά την κλιματική αλλαγή.
Προηγούμενες παρατηρήσεις είχαν δείξει ότι μεγάλες ποσότητες μεθανίου απελευθερώνονται σταδιακά από τις ρηχές θάλασσες στα βόρεια της Σιβηρίας, όμως η νέα μελέτη δείχνει για πρώτη φορά ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και πάνω από τα μεγάλη βάθη των πολικών ωκεανών, που συνήθως είναι καλυμμένοι με πάγους.
Το μεθάνιο είναι 70 φορές πιο ισχυρό ως «αέριο του θερμοκηπίου», σε σχέση με το διοξείδιο του άνθρακα, επειδή όμως διασπάται πιο γρήγορα στην ατμόσφαιρα, οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι τελικά, σε μία χρονική περίοδο 100 ετών, είναι περίπου 20 φορές πιο ισχυρό από το διοξείδιο στο να παγιδεύει την ηλιακή ακτινοβολία.
Οι ερευνητές έκαναν πέντε πτήσεις πάνω από τις αρκτικές παγωμένες εκτάσεις, σε διάφορες εποχές των ετών 2009 και 2010, καλύπτοντας τεράστιες περιοχές στα βόρεια της ακτής της Αλάσκα και στα νότια του Βορείου Πόλου. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι ποσότητες μεθανίου που μετρήθηκαν πάνω από την Αρκτική, είναι περίπου ίδιες με αυτές που έχουν ήδη καταγραφεί πάνω από την αρκτική ανατολική Σιβηρία. Ο Κορτ εκτιμά ότι απελευθερώνονται κατά μέσο όρο περίπου 2 χιλιοστόγραμμα μεθανίου ανά τετραγωνικό μέτρο ωκεανού κάθε ημέρα.
Οι επιστήμονες φοβούνται ότι όσο προχωρά η κλιματική αλλαγή και υποχωρούν οι αρκτικοί πάγοι ή μειώνεται το πάχος τους, τόσο θα αυξάνεται η διαρροή μεθανίου στην ατμόσφαιρα, ανατροφοδοτώντας την υπερθέρμανση του πλανήτη και επιδεινώνοντας τον «φαύλο κύκλο».
Η προέλευση του αρκτικού μεθανίου είναι ακόμα ασαφής. Φαίνεται λιγότερο πιθανό να προέρχεται από ιζήματα στο βυθό και πιο πιθανό να προέρχεται από θαλασσινά μικρόβια που ζουν κοντά στην επιφάνεια του ωκεανού.
Η περιοχή του Αρκτικού κύκλου θεωρείται ότι κρύβει τεράστιες ποσότητες μεθανίου, καθώς μόνο στο μόνιμα παγωμένο έδαφος υπάρχουν «κλειδωμένοι» δισεκατομμύρια τόνοι. Στη Σιβηρία το μεθάνιο βρίσκεται σε μορφή παγωμένων κρυστάλλων που σιγά-σιγά μετατρέπονται σε αέριο.

Νεκρό αρκουδάκι σε τροχαίο στην Ημαθία

Φρικτό θάνατο στην άσφαλτο βρήκε ένα αρκουδάκι μόλις ενός έτους στο παλαιό οδικό δίκτυο Αμυνταίου - Φλώρινας, στο ύψος του Κλειδίου Ημαθίας.

Το άτυχο αρκουδάκι ήταν θηλυκό, μόλις ενός έτους και ζύγιζε περίπου 50 κιλά, ενώ δέχτηκε σφοδρό χτύπημα από μεγάλο όχημα (πιθανόν φορτηγό ή νταλίκα) και κυριολεκτικά διαμελίστηκε
Το άτυχο αρκουδάκι ήταν θηλυκό, μόλις ενός έτους και ζύγιζε περίπου 50 κιλά, ενώ δέχτηκε σφοδρό χτύπημα από μεγάλο όχημα (πιθανόν φορτηγό ή νταλίκα) και κυριολεκτικά διαμελίστηκε
Φρικτό θάνατο στην άσφαλτο βρήκε ένα αρκουδάκι μόλις ενός έτους στο παλαιό οδικό δίκτυο Αμυνταίου - Φλώρινας, στο ύψος του Κλειδίου Ημαθίας.
Το αρκουδάκι ήταν γνωστό στους δασικούς υπαλλήλους, τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής και τους αρχαιολόγους του παρακείμενου αρχαιολογικού χώρου των Πετρών, καθώς από πέρυσι την άνοιξη που γεννήθηκε κυκλοφορούσε με τη μητέρα του και τα δύο αδελφάκια του.
Ηταν θηλυκό, μόλις ενός έτους και ζύγιζε περίπου 50 κιλά, ενώ δέχτηκε σφοδρό χτύπημα από μεγάλο όχημα (πιθανόν φορτηγό ή νταλίκα) και κυριολεκτικά διαμελίστηκε.
«Το αρκουδάκι ήταν σε πολύ κακό χάλι. Εφερε πολλαπλά χτυπήματα σε όλο του το σώμα και ο θάνατός του ήταν ακαριαίος», είπε στο «Εθνος» η υπεύθυνη επικοινωνίας του «Αρκτούρου» Βάσω Πετρίδου.
Στην ίδια περιοχή έχουν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια έξι τροχαία δυστυχήματα με θύματα τέσσερις αρκούδες και δύο λύκους, τα τελευταία μάλιστα συνέβησαν πέρυσι. Επιπλέον έχουν καταγραφεί περιστατικά τροχαίων ατυχημάτων με τραυματισμένες αρκούδες που χρειάστηκαν πολυήμερη ιατρική παρακολούθηση και φροντίδα.
Στον νέο οδικό άξονα έχουν τοποθετηθεί ειδικές πινακίδες που προειδοποιούν τους οδηγούς για πιθανή διάσχιση του δρόμου από αρκούδα, ωστόσο οι τελευταίοι δεν μειώνουν την ταχύτητα όταν περνούν από την περιοχή.

Το CO2 έδωσε τέλος στην τελευταία εποχή των παγετώνων

Η τελευταία εποχή των παγετώνων στη Γη τελείωσε πριν από περίπου 10.000 χρόνια, όταν υπήρξε κλιματική αλλαγή εξαιτίας της αύξησης του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, όπως δείχνουν νέες επιστημονικές μελέτες.

Το CO2 έδωσε τέλος στην τελευταία εποχή των παγετώνων
Η έρευνα, που καλύπτει την περίοδο πριν από 10.000 έως 20.000 χρόνια, έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η κλιματική αλλαγή και το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» δεν υπήρξαν στο παρελθόν μόνο θέμα ανθρώπινης επέμβασης, όπως συμβαίνει στην εποχή μας.
Η πρώτη έρευνα από αμερικανούς, κινέζους και γάλλους επιστήμονες, με επικεφαλής τον παλαιοκλιματολόγο Τζέρεμι Σάκουν των πανεπιστημίων Χάρβαρντ και Κολούμπια, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature", θεωρείται βαρυσήμαντη, καθώς, σύμφωνα με όσα αναφέρουν το BBC και το "Science", για πρώτη φορά βασίζεται σε μία τόσο ευρύτατη γκάμα δεδομένων από όλο τον κόσμο και όχι μόνο από την Ανταρκτική, αλλά επίσης από τη Γροιλανδία, τους ωκεανούς και τις μεγάλες λίμνες.

Η ανάλυση περιέλαβε στοιχεία από τις φυσαλίδες αέρα που είναι παγιδευμένες στους πάγους (και καταγράφουν το επίπεδο του διοξειδίου στον αέρα εκείνων των εποχών), από τα απολιθώματα θαλάσσιων οργανισμών (το μαγνήσιο με το οποίο κατασκεύαζαν το σκελετό και τα κελύφη τους, μαρτυρά τη θερμοκρασία του αρχαίου νερού) και άλλες πηγές

Το CO2 έδωσε τέλος στην τελευταία εποχή των παγετώνων Σύμφωνα με τους επιστήμονες, «στο τέλος της τελευταίας εποχής παγετώνων το διοξείδιο του άνθρακα αυξήθηκε από περίπου 180 σε περίπου 260 μέρη ανά εκατομμύριο στην ατμόσφαιρα, όταν σήμερα είναι στα 392 μέρη», γεγονός που δείχνει τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει ο πλανήτης μας.
Σύμφωνα με το νέο «σενάριο» που ανέπτυξαν οι ερευνητές, όλα άρχισαν όταν η περιοδική αλλαγή της τροχιάς της Γης γύρω από τον Ήλιο (στο πλαίσιο των λεγόμενων «κύκλων Μιλάνκοβιτς») αύξησε την ποσότητα φωτός και θερμότητας που έφτανε στον πλανήτη μας, πυροδοτώντας την αρχική κατάρρευση των μεγάλων όγκων πάγων του βόρειου ημισφαιρίου.
Το CO2 έδωσε τέλος στην τελευταία εποχή των παγετώνων
Αυτό, στη συνέχεια, προκάλεσε την εισροή μεγάλων όγκων παγωμένου νερού στο βόρειο Ατλαντικό και, έτσι, τη διατάραξη των ωκεάνιων θερμών ρευμάτων, με τελική συνέπεια την άνοδο της θερμοκρασίας στο νότιο ημισφαίριο της Γης.
Το γεγονός αυτό επέφερε νέες αλλαγές στα ατμοσφαιρικά και ωκεάνια ρεύματα, με αποτέλεσμα να εκλυθεί διοξείδιο του άνθρακα σε μεγάλες ποσότητες από τους ωκεανούς, ιδίως του Νότου. Η σταδιακή συσσώρευση αυτού του διοξειδίου στην ατμόσφαιρα υπερθέρμανε όλη τη Γη και τερμάτισε την τελευταία εποχή των παγετών πριν από περίπου 10.000 χρόνια.

Μαζική έκλυση παγιδευμένου άνθρακα στους πόλους
Η δεύτερη έρευνα, από αμερικανούς, βρετανούς και ιταλούς επιστήμονες, με επικεφαλής τον Ρομπ ΝτεΚόντο του πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης ('Αμχερστ), η οποία επίσης δημοσιεύθηκε στο "Nature", σύμφωνα με τη «Guardian», δείχνει ότι υπήρξε μια αλληλουχία φυσικών γεγονότων, που οδήγησε σε ακραία φαινόμενα ανόδου της θερμοκρασίας στον πλανήτη, με συνέπεια η μέση παγκόσμια θερμοκρασία να ανέβει κατά πέντε βαθμούς μέσα σε λίγες χιλιάδες χρόνια, πριν από 50 εκατ. έτη περίπου.
Η νέα μελέτη εκτιμά ότι το αυξημένο ατμοσφαιρικό διοξείδιο δεν προήλθε από την απελευθέρωση του μεθανίου των βυθών των ωκεανών (όπως ήταν ως τώρα το κυρίαρχο σενάριο), αλλά από την μαζική έκλυση παγιδευμένου άνθρακα στους δύο πόλους του πλανήτη.
Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι μία ανάλογη φυσική διαδικασία ήδη λαμβάνει χώρα ξανά, καθώς, ιδίως στο βόρειο πόλο, σταδιακά, λόγω της κλιματικής αλλαγής, ξεπαγώνουν μεγάλες ποσότητες παγωμένης οργανικής ύλης. Αυτή, καθώς αποσυντίθεται, μετατρέπεται σε διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, ανατροφοδοτώντας έτσι την κλιματική αλλαγή και επιδεινώνοντας το «φαινόμενο του θερμοκηπίου».

Επιστρέφουν στο δάσος ο «Τζον» και ο «Νικήτας»

Το πείραμα πέτυχε, τα δύο αρκουδάκια ξύπνησαν από τον χειμέριο ύπνο και απολαμβάνουν ήδη τις πρώτες τους βόλτες, σαν αυτόνομα άγρια ζώα, στο ελεύθερο περιβάλλον της Βόρειας Πίνδου.

Επιστρέφουν στο δάσος ο «Τζον» και ο «Νικήτας»
Το πείραμα πέτυχε, τα δύο αρκουδάκια ξύπνησαν από τον χειμέριο ύπνο και απολαμβάνουν ήδη τις πρώτες τους βόλτες, σαν αυτόνομα άγρια ζώα, στο ελεύθερο περιβάλλον της Βόρειας Πίνδου. Ο Μικρός Τζον και ο Νικήτας είναι σχεδόν συνομήλικοι και η κοινή κακή τους μοίρα τους έκανε αχώριστους σαν δίδυμα αδέλφια. Εμειναν ορφανοί από την τρυφερή ηλικία των 2 μηνών, όταν έχασαν τις μητέρες τους σε δασικές περιοχές της Καστοριάς και των Τρικάλων, αντίστοιχα.
Ηταν τέτοια εποχή πέρυσι, όταν ο πρώτος βρέθηκε να κλαίει σπαρακτικά στο δάσος καλώντας τη μητέρα του και ο δεύτερος να κουρνιάζει φοβισμένος σε στάνη έχοντας χάσει τη δική του.
Τα δύο αρκουδάκια μεταφέρθηκαν από ανθρώπους του «Αρκτούρου» στο Καταφύγιο της Αρκούδας στη Φλώρινα και πέρασαν μαζί ένα πρόγραμμα περίθαλψης και «εκπαίδευσης», διάρκειας 9 μηνών, που είχε τελικό στόχο την απελευθέρωσή τους στο φυσικό περιβάλλον, ώστε να μη ζήσουν όλη τη ζωή τους στο ημιελεύθερο περιβάλλον του Καταφυγίου.
Τα δύο αρκουδάκια πέρασαν με επιτυχία όλα τα τεστ, απέκτησαν το επιθυμητό μέγεθος και βάρος, έμαθαν να αναζητούν μόνα τους την τροφή τους και στο τέλος Ιανουαρίου μεταφέρθηκαν κοιμισμένα σε τεχνητή φωλιά στην ορεινή Φλώρινα για το τελευταίο και πιο κρίσιμο στάδιο του προγράμματος: την επανένταξη. Σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία, το ποσοστό θνησιμότητας των νεαρών αρκούδων στη φύση τον πρώτο χειμώνα φτάνει το 50%.
Κόντρα στα προγνωστικά, ο Μικρός Τζον και ο Νικήτας ξύπνησαν, βγήκαν από τη φωλιά και όπως φαίνεται από το σήμα που στέλνουν τα δορυφορικά κολάρα, έχουν μια άκρως φυσιολογική συμπεριφορά. Παραμένουν μαζί και περιπλανώνται σε μεγάλες αποστάσεις στο δάσος.

Συνολικά 3.041 πουλιά δακτυλιώθηκαν στο Δέλτα Εβρου

Συνολικά 3.041 πουλιά, από 74 είδη διαφόρων ομάδων (αρπακτικά, χηνόμορφα, στρουθιόμορφα, κ.ά), δακτυλιώθηκαν την περασμένη χρονιά από τον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δέλτα Έβρου.

Συνολικά 3.041 πουλιά δακτυλιώθηκαν στο Δέλτα Εβρου
Όπως ανέφερε ο υπεύθυνος του Φορέα, Γιάννης Φακριάδης, δακτυλιώθηκαν μικρά πουλιά, όπως ο Δεντροφυλλοσκόπος Phylloscopus collybita, με βάρος μόλις 5,6 γρ, αλλά και μεγάλα, όπως ο Βουβόκυκνος Cygnus olor, με βάρος 5,75 κιλά!
Επίσης, πουλιά με εξωτικά χρώματα, όπως ο Μελισσοφάγος Merops apiaster, αλλά και περισσότερο κοινά (αλλά συνάμα εντυπωσιακά!) όπως ο Σπιτοσπουργίτης Passer domesticus.
Ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δέλτα Έβρου, πραγματοποιεί τα τελευταία χρόνια δακτυλιώσεις πουλιών στον υγρότοπο του Δέλτα Έβρου, είπε ο κ. Φακριάδης, με σκοπό τη συλλογή πολύτιμων στοιχείων σχετικά με τη ζωή των άγριων πουλιών και πιο συγκεκριμένα στοιχεία για τη μετανάστευσή τους και τις περιοχές φωλιάσματος, ανάπαυσης και διαχείμασης, αντίστοιχα.
Χαρακτήρισε ευχάριστο το γεγονός ότι μαθητές της περιοχής της Αλεξανδρούπολης είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την διαδικασία της δακτυλίωσης και να συμμετάσχουν στην απελευθέρωση μερικών πουλιών, καθώς η όλη διαδικασία συμβάλει στην περαιτέρω ευαισθητοποίησή τους σε θέματα προστασίας της άγριας ζωής.
Παράλληλα, ευχαρίστησε όλους τους εθελοντές, τόσο από το πρόγραμμα WWF Δαδιάς όσο και από διάφορα σημεία της Ελλάδας, που προσήλθαν στο Δέλτα του Έβρου και βοήθησαν στην διεξαγωγή των δακτυλιώσεων.

Δύο ακόμα αρκούδες σκοτώθηκαν στους δρόμους της Μακεδονίας

Μια θηλυκή και μια αρσενική καφέ αρκούδα σκοτώθηκαν την Κυριακή σε δύο διαφορετικά τροχαία σε επαρχιακούς δρόμους της Μακεδονίας, ανακοίνωσε η περιβαλλοντική οργάνωση Αρκτούρος.
Η ειρωνεία είναι ότι τα δύο νέα δυστυχήματα έρχονται την ώρα που δρομολογείται επιτέλους η κατασκευή προστατευτικού φράχτη στην Εγνατία Οδό, για τον οποίο ο Αρκτούρος και άλλες οργανώσεις πίεζαν εδώ και χρόνια.
Τα περισσότερα τροχαία αφορούν αρκουδάκια στον πρώτο ή δεύτερο χρόνο εκπαίδευσης από τη μητέρα τους, γεγονός που κάνει τον Αρκτούρο να προειδοποιεί για «αφανισμό μιας ολόκληρης γενιάς».
Το πρώτο από τα δύο νέα δυστυχήματα συνέβη στον επαρχιακό δρόμο Κοζάνης-Γρεβενών, στο Δήμο Νεάπολης της Δυτικής Μακεδονίας. Η Ομάδα Αμεσης Επέμβασης του Αρκτούρου ειδοποιήθηκε από την αστυνομία και παρέλαβε τη θηλυκή αρκούδα, ηλικίας δύο ετών, η οποία φαίνεται ότι σκοτώθηκε ακαριαία.
Λίγη ώρα αργότερα, στις 1.30 τα ξημερώματα, ο Αρκτούρος ειδοποιήθηκε από την αστυνομία για δεύτερο τροχαίο στον Ταξιάρχη Γρεβενών, επί της Εγνατίας Οδού. Θύμα σε αυτή την περίπτωση ήταν ένα αρσενικό τριών ετών.
Και τα δύο ζώα μεταφέρθηκαν στον Κτηνιατρικό Σταθμό Περίθαλψης Αγριων Ζώων, που λειτουργεί ο Αρκτούρος στον Αετό Φλώρινας, για περαιτέρω εξετάσεις και νεκροψία.
Στο μεταξύ, το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων έκανε το πρώτο βήμα για την κατασκευή του προστατευτικού φράχτη στην Εγνατία.
Συγκεκριμένα, με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εργων εγκρίθηκε η ένταξη του έργου Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ενίσχυση της Προσπελασιμότητας».
Το σχέδιο προβλέπει την εγκατάσταση «ενισχυμένης υπερυψηλής περίφραξης» στο τμήμα Σιάτιστα-Κορομηλιά του Κάθετου Άξονα 45 «Σιάτιστα - Κρυσταλλοπηγή» και σε τμήματα του κυρίου άξονα της Εγνατίας οδού, από Παναγιά έως Σιάτιστα.
Η δημοπράτηση του έργου προγραμματίζεται για τις αρχές ή τα μέσα του καλοκαιριού.
Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι απομένουν μόνο 250 καφέ αρκούδες (Ursus arctus) χωρισμένες σε δύο πληθυσμούς στις οροσειρές της Πίνδου και της Ροδόπης.