Ερωδιοί, κύκνοι, κιρκίρια αλλά και απειλούμενα παγκοσμίως πτηνά θα ζήσουν σε περίπου δύο χρόνια στον υδροβιότοπο που θα δημιουργηθεί στα 40.000 στρ. που είχαν αποξηρανθεί τη δεκαετία του 1960.Σε σημαντικό υδροβιότοπο, που θα αποτελέσει καταφύγιο για δεκάδες είδη πανίδας, κάποια εκ των οποίων είναι παγκοσμίου ενδιαφέροντος, θα μετατραπεί η λίμνη Κάρλα στον νομό Μαγνησίας, η οποία γεμίζει ξανά με νερό μετά την αποξήρανσή της τη δεκαετία του 1960.Οι επιστήμονες και οι οικολογικές οργανώσεις εκτιμούν ότι περίπου 160 είδη πουλιών θα ζήσουν στη λίμνη όταν, έπειτα από περίπου δύο χρόνια, καλυφθούν και τα 40.000 στρέμματα της έκτασής της από νερό. Εκτός από ερωδιούς, κύκνους, κιρκίρια, καλαμοκανάδες και αλκυόνες, στην Κάρλα θα μπορέσουν να ζήσουν και κάποια είδη πτηνών που ανήκουν στην κατηγορία των παγκοσμίως απειλουμένων.
Η αξία της
Η υπεύθυνη του γραφείου Βορείου Ελλάδος της Ορνιθολογικής Εταιρείας Τέρη Κουράκλη λέει ότι η λίμνη θα είναι πόλος έλξης για είδη πανίδας όπως η βαλτόπαπια, το κιρκινέζι και ο αργυροτσικνιάς, οι πληθυσμοί των οποίων φαίνεται ότι έχουν συρρικνωθεί. «Η λίμνη έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί βρίσκεται σε σημείο που ενώνει τους υγροβιότοπους της Βόρειας και της Νότιας Ελλάδας» επισημαίνει.Ο αργυροτσικνιάς θεωρείται είδος στο οποίο δίνεται προτεραιότητα, παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 100 αποικίες, και αυτό γιατί όπως εξηγεί η κ. Κουράκλη «το πτηνό αυτό απαντάται σχεδόν αποκλειστικά στη χώρα μας». Για ό,τι αφορά το κιρκινέζι και τη βαλτόπαπια, οι πληθυσμοί τους έχουν μειωθεί αρκετά.«Η βαλτόπαπια, η οποία αναπαράγεται μόνο σε δύο υγρότοπους στη χώρα μας, έπεσε φέτος σε διψήφιο αριθμό ζευγαριών στην Κορώνεια, ενώ σε ό,τι αφορά τα κιρκινέζια υπολογίζουμε ότι ο αριθμός τους είναι πλέον τριψήφιος», εξηγεί η κ. Κουράκλη.Ακόμα κι έτσι, οι πληθυσμοί των πτηνών που θα βρουν καταφύγιο στην Κάρλα θα παραμείνουν εκτεθειμένοι σε κινδύνους λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας στην περιοχή.Η κ. Κουράκλη λέει ότι η γεωργία και η λαθροθηρία είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί της πανίδας της λίμνης. «Η γεωργία είναι πολύ ανεπτυγμένη στην περιοχή με απαιτητικές καλλιέργειες όπως για παράδειγμα το βαμβάκι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μεγάλη χρήση λιπασμάτων τα οποία, ως γνωστόν, επηρεάζουν την πανίδα μιας περιοχής» επισημαίνει και συμπληρώνει ότι «η λαθροθηρία είναι ιδιαίτερα αυξημένη στην ευρύτερη περιοχή. Ειδικά οι πάπιες αποτελούν τον βασικότερο στόχο των κυνηγών και γι αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή».Μια λύση για την προστασία της πανίδας της Κάρλας, εκτιμά η κ. Κουράκλη, είναι η ανάπτυξη φυτοφραχτών περιφερειακά της λίμνης. Τα δέντρα που θα τοποθετηθούν αναμένεται, αφενός, να δημιουργήσουν ένα «δίχτυ προστασίας» για τους πληθυσμούς των πτηνών και, αφετέρου, να γίνουν τόπος κατοικίας για κάποια είδη. «Αυτό θα βοηθήσει κυρίως τον αργυροτσικνιά, ο οποίος χρειάζεται ώριμα δέντρα για να επιβιώσει», εξηγεί η κ Κουράκλη.
Η υπεύθυνη του γραφείου Βορείου Ελλάδος της Ορνιθολογικής Εταιρείας Τέρη Κουράκλη λέει ότι η λίμνη θα είναι πόλος έλξης για είδη πανίδας όπως η βαλτόπαπια, το κιρκινέζι και ο αργυροτσικνιάς, οι πληθυσμοί των οποίων φαίνεται ότι έχουν συρρικνωθεί. «Η λίμνη έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί βρίσκεται σε σημείο που ενώνει τους υγροβιότοπους της Βόρειας και της Νότιας Ελλάδας» επισημαίνει.Ο αργυροτσικνιάς θεωρείται είδος στο οποίο δίνεται προτεραιότητα, παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 100 αποικίες, και αυτό γιατί όπως εξηγεί η κ. Κουράκλη «το πτηνό αυτό απαντάται σχεδόν αποκλειστικά στη χώρα μας». Για ό,τι αφορά το κιρκινέζι και τη βαλτόπαπια, οι πληθυσμοί τους έχουν μειωθεί αρκετά.«Η βαλτόπαπια, η οποία αναπαράγεται μόνο σε δύο υγρότοπους στη χώρα μας, έπεσε φέτος σε διψήφιο αριθμό ζευγαριών στην Κορώνεια, ενώ σε ό,τι αφορά τα κιρκινέζια υπολογίζουμε ότι ο αριθμός τους είναι πλέον τριψήφιος», εξηγεί η κ. Κουράκλη.Ακόμα κι έτσι, οι πληθυσμοί των πτηνών που θα βρουν καταφύγιο στην Κάρλα θα παραμείνουν εκτεθειμένοι σε κινδύνους λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας στην περιοχή.Η κ. Κουράκλη λέει ότι η γεωργία και η λαθροθηρία είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί της πανίδας της λίμνης. «Η γεωργία είναι πολύ ανεπτυγμένη στην περιοχή με απαιτητικές καλλιέργειες όπως για παράδειγμα το βαμβάκι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μεγάλη χρήση λιπασμάτων τα οποία, ως γνωστόν, επηρεάζουν την πανίδα μιας περιοχής» επισημαίνει και συμπληρώνει ότι «η λαθροθηρία είναι ιδιαίτερα αυξημένη στην ευρύτερη περιοχή. Ειδικά οι πάπιες αποτελούν τον βασικότερο στόχο των κυνηγών και γι αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή».Μια λύση για την προστασία της πανίδας της Κάρλας, εκτιμά η κ. Κουράκλη, είναι η ανάπτυξη φυτοφραχτών περιφερειακά της λίμνης. Τα δέντρα που θα τοποθετηθούν αναμένεται, αφενός, να δημιουργήσουν ένα «δίχτυ προστασίας» για τους πληθυσμούς των πτηνών και, αφετέρου, να γίνουν τόπος κατοικίας για κάποια είδη. «Αυτό θα βοηθήσει κυρίως τον αργυροτσικνιά, ο οποίος χρειάζεται ώριμα δέντρα για να επιβιώσει», εξηγεί η κ Κουράκλη.
ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΚΡΕΜΕΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ:
Αγκάθι η επαγγελματική αποκατάσταση 2.500 οικογενειών
Αγκάθι η επαγγελματική αποκατάσταση 2.500 οικογενειών
Η μετατροπή της Κάρλας σε λίμνη μετά την αποξήρανσή της το 1962 ήταν όνειρο ζωής για τους κατοίκους και τους φορείς της Μαγνησίας αλλά έχει προκαλέσει δυσεπίλυτα προβλήματα σε περίπου 2.500 οικογένειες της περιοχής που πρέπει να εγκαταλείψουν τη γεωργία και την κτηνοτροφία.Με δύο δικαστικές αποφάσεις η κάθε οικογένεια κέρδισε αποζημίωση 8.200 ευρώ συν τους τόκους, αλλά τα χρήματα αυτά δεν έχουν εισπραχθεί καθώς η υπόθεση εκκρεμεί ακόμα στα ανώτατα δικαστήρια. «Το πρόβλημα είχε ξεκινήσει το 1962 με την αποξήρανση της λίμνης.Οι τότε αλιείς, που αναγκάστηκαν να γίνουν αγρότες, δεν πήραν ιδιόκτητη γη, αλλά έγιναν ακτήμονες καταβάλλοντας ένα συμβολικό ποσό για να χρησιμοποιούν τη γη. Πολλοί από αυτούς χρησιμοποιούσαν τις αποξηραμένες εκτάσεις ως βοσκοτόπια τουλάχιστον για έξι μήνες τον χρόνο. Τώρα πολλοί αναγκάζονται να αλλάξουν για δεύτερη φορά επάγγελμα και πρέπει να αποζημιωθούν», λέει ο αντινομάρχης Μαγνησίας Δημήτρης Μεργιαλής.Από τη στιγμή που κανένας δεν έχει εισπράξει την επιδικασθείσα αποζημίωση προκύπτει ένα σημαντικό πρόβλημα για την επαγγελματική αποκατάστασή τους. «Προσπαθούμε από το 2000 να δούμε πώς θα λυθεί αυτό το πρόβλημα. Εκτός από την αποζημίωση γι αυτούς τους ανθρώπους ζητήσαμε να δημιουργηθούν κάποιες θέσεις εργασίας για την επαγγελματική επανένταξή τους, αλλά δεν έγινε τίποτα», καταλήγει ο κ. Μεργιαλής.
Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, φωτογραφία Ηρ. Καραγιάννης
