Αλμα για την προστασία του ερυθρού τόνου από την υπεραλιεία πραγματοποίησε χθες η ΕΕ με την πρόταση της Κομισιόν για παγκόσμια απαγόρευση της αλιείας του μεσογειακού ψαριού.Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ουσιαστικά υποστήριξε την πρόταση του Μονακό η οποία προβλέπει την ένταξη του ερυθρού τόνου στη λίστα με τα ζώα που απειλούνται με εξαφάνιση.
Η απόφαση της Κομισιόν βάζει «φρένο» στην υπεραλιεία του ερυθρού τόνου.
Πρόκειται για το Παράρτημα Ι της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Διεθνές Εμπόριο Ειδών Αγριας Χλωρίδας και Πανίδας που Απειλούνται με Εξαφάνιση (CITES), το οποίο θα εμποδίσει την αλιεία του ερυθρού τόνου με σοβαρό αντίκτυπο στην Ιαπωνία.
Σημειώνεται ότι η «χώρα του ανατέλλοντος ηλίου» εισάγει το 90% του ερυθρού τόνου της Ευρώπης, το οποίο προορίζεται για σούσι.
Αμεση δράση«Οφείλουμε να δράσουμε στηριζόμενοι στις καλύτερες επιστημονικές παρατηρήσεις που έχουμε στη διάθεσή μας, και οι επιστήμονες λένε ότι είναι απαραίτητο να υπάρξει άμεση δράση για να διαφυλαχθεί ένα από τα πιο συμβολικά πλάσματα των ωκεανών», δήλωσε ο επίτροπος για το Περιβάλλον, Σταύρος Δήμας, ο οποίος υποστήριξε την πρόταση.
Ωστόσο η Ευρώπη είναι διχασμένη σχετικά με το μέτρο, αφού η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ολλανδία και η Αυστρία είναι υπέρ της πλήρους απαγόρευσης, ενώ αντίθετη είναι η Μάλτα, η πρωτεύουσα της βιομηχανίας ερυθρού τόνου, και πιθανότατα η Ισπανία και Ιταλία, που έχουν μεγάλα συμφέροντα από το εμπόριο τόνου.
Κατά την τελευταία εκτίμηση, ο πληθυσμός του βορειοατλαντικού ερυθρού τόνου της Μεσογείου σημείωσε πτώση 18% σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1970, ωστόσο οι ειδικοί φοβούνται ότι η πτώση είναι στην πραγματικότητα μεγαλύτερη.
Πηγή: Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ
Ας γνωρίσουμε τον ερυθρό τόνο
Ερυθρός ή κόκκινος τόνος (ή πιό σωστά τόννος), στα αγγλικά γαλανόπτερος ή κυανόπτερος τόνος του Ατλαντικού (Atlantic bluefin), στα λατινικά Thunnus thynnus.
Το λατινικό όνομά του προδίδει και τις ικανότητές του: έχει τη ρίζα του στην αρχαιοελληνική του ονομασία, θύννος, που προέρχεται από το ρήμα θύνω, δηλαδή ξεχύνομαι, ορμώ. Και πραγματικά, όταν ο ερυθρός τόνος κυνηγάει ένα θήραμα (κυρίως ψάρια που κινούνται σε κοπάδια, όπως ο γαύρος ή το σκουμπρί) ή προσπαθεί να αποφύγει έναν θηρευτή (καρχαρία), μπορεί να «πιάσει» τα 100χλμ/ώρα σε 7 δευτερόλεπτα!
Ο ερυθρός τόνος περνάει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του στον Ατλαντικό Ωκεανό και μεταναστεύει στη Μεσόγειο για να αναπαραχθεί, κάτι το οποίο ο Αριστοτέλης κατέγραψε το 350 π.Χ.
Όμως μόνο ένας στους σαράντα τόνους που γεννιούνται στη Μεσόγειο καταφέρνει να ενηλικιωθεί με αποτέλεσμα το είδος να βρίσκεται στα όρια της εξαφάνισης στην περιοχή.
Η μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωση του ερυθρού τόνου δεν είναι άλλη από τον άνθρωπο και τη υπεραλίευση αλλά και την παράνομη αλίευση για την οποία ευθύνεται. Το 50 % των αλιευμένων τόνων τα τελευταία χρόνια έχουν μέγεθος μικρότερο από το επιτρεπόμενο, δηλαδή από τα 10 κιλά. Πριν το 2004 το όριο ήταν ακόμη χαμηλότερο, μόλις 6,4 κιλά. Στην πραγματικότητα όμως ούτε το υψηλότερο όριο αρκεί για την προστασία του είδους καθώς οι τόνοι φτάνουν σε στάδιο αναπαραγωγής στα 30 κιλά.
Στην πράξη επιπλέον αποδεικνύεται πως ούτε τα όρια που έχει θέσει η διεθνής κοινότητα στην ποσότητα ερυθρού τόνου που αλιεύεται ετησίως στη Μεσόγειο τηρούνται. Το 2007, το επιτρεπόμενο όριο ερυθρού τόνου ήταν 29.500 τόνοι, ενώ σύμφωνα με στοιχεία του WWF στην πραγματικότητα αλιεύτηκε ποσότητα άνω των 60.000 τόνων!
Υπεραλίευση – Η μεγάλη απειλή
Οι αρχαίοι Έλληνες ψάρευαν τον τόνο χρησιμοποιώντας τα θυννεία, ένα σύστημα διαδρόμων σταθερών διχτυών, που έστηναν σε μεταναστευτικά περάσματα όπως στις ακτές της Σικελίας. Αυτή η παραδοσιακή μέθοδος αλιείας χρησιμοποιείται στη Μεσόγειο έως και σήμερα, αν και πλέον έχει να ανταγωνιστεί έναν από τους πιο εξελιγμένους τεχνολογικά αλιευτικούς στόλους στον κόσμο, ο οποίος χαρακτηρίζεται τόσο από πλεονάζουσα ικανότητα, όσο και από εκτεταμένες παράνομες δραστηριότητες…
Το περιθώριο κέρδους και η αξία του τόνου – ιδίως στην αγορά της Ιαπωνίας όπου και καταλήγει το μεγαλύτερο ποσοστό τόνου που αλιεύεται στη Μεσόγειο- είναι τεράστια, εκατοντάδες ευρώ το κιλό. ‘Έτσι οι αλιευτικοί στόλοι τόνου στη Μεσόγειο έχουν επενδύσει σε καινούρια και γρήγορα σκάφη με κυκλωτικά δίχτυα, παράνομα αεροσκάφη εντοπισμού κοπαδιών, σόναρ και ραντάρ τελευταίας τεχνολογίας.
Οι αιχμαλωτισμένοι τόνοι μεταφέρονται σε ειδικές «φάρμες», μονάδες πάχυνσης, όπου υπόκεινται σε υπερτροφία συνήθως για περίπου 6 μήνες. Ταΐζονται μία φορά την ημέρα με ψάρια όπως σαρδέλα και γαύρο, τα οποία έχουν αλιευθεί εκτός Μεσογείου.
Η συγκεκριμένη διαδικασία όχι μόνο είναι αναποτελεσματική (απαιτούνται 10-25 κιλά τροφής για την «παραγωγή» 1 κιλού τόνου), αλλά είναι και επικίνδυνη για το θαλάσσιο περιβάλλον της Μεσογείου, λόγω της πιθανότητας μετάδοσης εξωτικών ασθενειών σε τοπικούς πληθυσμούς ψαριών.
Αφού οι τόνοι παχύνουν (όσο μεγαλύτερο το βάρος και το ποσοστό λίπους, τόσο μεγαλύτερη η τιμή τους), σφαγιάζονται και η πλειοψηφία τους αποστέλλεται στην Ιαπωνία. Εκεί ο τόνος καταλήγει να καταναλώνεται ωμός ως ένα περιζήτητο έδεσμα με τη μορφή του sushi.
Στη χώρα μας λειτουργεί μία τέτοια μονάδα «εκτροφής» στις Νήσους Εχινάδες, στο Ιόνιο, από το 2004, η οποία ανήκει στην εταιρεία Bluefin Tuna Hellas. Από το 2007 έχει δοθεί άδεια στην εταιρία Poseidon Tuna Hellas για την λειτουργία άλλης μίας στον Κόλπο της Μεσσαράς στην Κρήτη.
Το λατινικό όνομά του προδίδει και τις ικανότητές του: έχει τη ρίζα του στην αρχαιοελληνική του ονομασία, θύννος, που προέρχεται από το ρήμα θύνω, δηλαδή ξεχύνομαι, ορμώ. Και πραγματικά, όταν ο ερυθρός τόνος κυνηγάει ένα θήραμα (κυρίως ψάρια που κινούνται σε κοπάδια, όπως ο γαύρος ή το σκουμπρί) ή προσπαθεί να αποφύγει έναν θηρευτή (καρχαρία), μπορεί να «πιάσει» τα 100χλμ/ώρα σε 7 δευτερόλεπτα!
Ο ερυθρός τόνος περνάει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του στον Ατλαντικό Ωκεανό και μεταναστεύει στη Μεσόγειο για να αναπαραχθεί, κάτι το οποίο ο Αριστοτέλης κατέγραψε το 350 π.Χ.
Όμως μόνο ένας στους σαράντα τόνους που γεννιούνται στη Μεσόγειο καταφέρνει να ενηλικιωθεί με αποτέλεσμα το είδος να βρίσκεται στα όρια της εξαφάνισης στην περιοχή.
Η μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωση του ερυθρού τόνου δεν είναι άλλη από τον άνθρωπο και τη υπεραλίευση αλλά και την παράνομη αλίευση για την οποία ευθύνεται. Το 50 % των αλιευμένων τόνων τα τελευταία χρόνια έχουν μέγεθος μικρότερο από το επιτρεπόμενο, δηλαδή από τα 10 κιλά. Πριν το 2004 το όριο ήταν ακόμη χαμηλότερο, μόλις 6,4 κιλά. Στην πραγματικότητα όμως ούτε το υψηλότερο όριο αρκεί για την προστασία του είδους καθώς οι τόνοι φτάνουν σε στάδιο αναπαραγωγής στα 30 κιλά.
Στην πράξη επιπλέον αποδεικνύεται πως ούτε τα όρια που έχει θέσει η διεθνής κοινότητα στην ποσότητα ερυθρού τόνου που αλιεύεται ετησίως στη Μεσόγειο τηρούνται. Το 2007, το επιτρεπόμενο όριο ερυθρού τόνου ήταν 29.500 τόνοι, ενώ σύμφωνα με στοιχεία του WWF στην πραγματικότητα αλιεύτηκε ποσότητα άνω των 60.000 τόνων!
Υπεραλίευση – Η μεγάλη απειλή
Οι αρχαίοι Έλληνες ψάρευαν τον τόνο χρησιμοποιώντας τα θυννεία, ένα σύστημα διαδρόμων σταθερών διχτυών, που έστηναν σε μεταναστευτικά περάσματα όπως στις ακτές της Σικελίας. Αυτή η παραδοσιακή μέθοδος αλιείας χρησιμοποιείται στη Μεσόγειο έως και σήμερα, αν και πλέον έχει να ανταγωνιστεί έναν από τους πιο εξελιγμένους τεχνολογικά αλιευτικούς στόλους στον κόσμο, ο οποίος χαρακτηρίζεται τόσο από πλεονάζουσα ικανότητα, όσο και από εκτεταμένες παράνομες δραστηριότητες…
Το περιθώριο κέρδους και η αξία του τόνου – ιδίως στην αγορά της Ιαπωνίας όπου και καταλήγει το μεγαλύτερο ποσοστό τόνου που αλιεύεται στη Μεσόγειο- είναι τεράστια, εκατοντάδες ευρώ το κιλό. ‘Έτσι οι αλιευτικοί στόλοι τόνου στη Μεσόγειο έχουν επενδύσει σε καινούρια και γρήγορα σκάφη με κυκλωτικά δίχτυα, παράνομα αεροσκάφη εντοπισμού κοπαδιών, σόναρ και ραντάρ τελευταίας τεχνολογίας.
Οι αιχμαλωτισμένοι τόνοι μεταφέρονται σε ειδικές «φάρμες», μονάδες πάχυνσης, όπου υπόκεινται σε υπερτροφία συνήθως για περίπου 6 μήνες. Ταΐζονται μία φορά την ημέρα με ψάρια όπως σαρδέλα και γαύρο, τα οποία έχουν αλιευθεί εκτός Μεσογείου.
Η συγκεκριμένη διαδικασία όχι μόνο είναι αναποτελεσματική (απαιτούνται 10-25 κιλά τροφής για την «παραγωγή» 1 κιλού τόνου), αλλά είναι και επικίνδυνη για το θαλάσσιο περιβάλλον της Μεσογείου, λόγω της πιθανότητας μετάδοσης εξωτικών ασθενειών σε τοπικούς πληθυσμούς ψαριών.
Αφού οι τόνοι παχύνουν (όσο μεγαλύτερο το βάρος και το ποσοστό λίπους, τόσο μεγαλύτερη η τιμή τους), σφαγιάζονται και η πλειοψηφία τους αποστέλλεται στην Ιαπωνία. Εκεί ο τόνος καταλήγει να καταναλώνεται ωμός ως ένα περιζήτητο έδεσμα με τη μορφή του sushi.
Στη χώρα μας λειτουργεί μία τέτοια μονάδα «εκτροφής» στις Νήσους Εχινάδες, στο Ιόνιο, από το 2004, η οποία ανήκει στην εταιρεία Bluefin Tuna Hellas. Από το 2007 έχει δοθεί άδεια στην εταιρία Poseidon Tuna Hellas για την λειτουργία άλλης μίας στον Κόλπο της Μεσσαράς στην Κρήτη.
Πηγή: http://www.wwf.gr/
Τόνος (Thunnus thynnus)
Με την ονομασία αυτή είναι γνωστό και το μεγάλο, παχύ ψάρι της οικογενείας των σκουμπριδών το οποίο φημίζεται για το νόστιμο κρέας του. Έχει σχήμα ατρακτοειδές. Βρίσκεται σ' όλα τα γεωγραφικά μήκη, προτιμά όμως τα ζεστά νερά ή τα νερά των ευκράτων χωρών. Κυριότερα είδη του ο τόνος ο κοινός, αληθινό κήτος φτάνοντας ορισμένες φορές στο μήκος των 4 μ. και ο τόνος ο βραχύπτερος ο οποίος βρίσκεται σε αρκετά μεγάλες ποσότητες στις ελληνικές θάλασσες.Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Class: Actinopterygii
Order: Perciformes
Family: Scombridae
Genus: Thunnus
Species: T. thynnus
Binomial name
Thunnus thynnus
(Linnaeus, 1758)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου