Λουλούδια και βότανα: Rosa centifolia

Επί χιλιάδες χρόνια, τα τριαντάφυλλα καλλιεργούνταν για τις αρωματικές, φαρμακευτικές και γευστικές τους ιδιότητες.
Ολα τα είδη είναι βρώσιμα - τα σκουρόχρωμα έχουν πιο έντονη γεύση.
Ο Πλίνιος αναφέρει ότι τα τριαντάφυλλα βοηθούσαν στη θεραπεία διάφορων ασθενειών. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι τα χρησιμοποιούσαν πολύ συχνά στη μαγειρική τους. Εκτός από τα πέταλα, βρώσιμος είναι και ο καρπός τους, ο οποίος είναι πλούσιος σε βιταμίνη C και ξινίζει λίγο. Ολα τα είδη ρόδων παράγουν καρπούς - λένε όμως ότι από τους πιο νόστιμους είναι αυτοί της Rosa rugosa. Η καλύτερη εποχή για να τα μαζέψει κανείς είναι όταν έχει πολύ κρύο και όταν ο καρπός έχει έντονο χρώμα και δεν είναι μαλακός. Τον 17ο αιώνα έφτιαχναν τάρτες με τους καρπούς της Rosa canina.

Μαθαίνουμε ακόμη ...

Το ρόδο αλλιώς τριαντάφυλλο στη μυθολογία συναντιέται πολλές φορές. Η βοτανική ονομασία του είναι Rosa centifolia (ρόδο το εκατόφυλλο) και Rosa damascene (ρόδο το δαμασκηνό ή rose Otto της Βουλγαρίας)

Όταν γεννήθηκε η Αφροδίτη από τους αφρούς των κυμάτων της θάλασσας, πηδήξανε μαζί της και τα πρώτα τριαντάφυλλα, που είχαν για προορισμό να αρωματίσουν την ατμόσφαιρα μέσα στην οποία θα ανέπνεε η Θεά. για τους αρχαίους έλληνες ήταν το λουλούδι της Αφροδίτης της Θεάς της αγάπης, της ομορφιάς, των τεχνών και της δημιουργικότητας κάθε είδους.

Οι έλληνες γιατροί της αρχαιότητας σύστηναν το βοτάνι της τριανταφυλλιάς σαν τονωτικό. Οι ωραίες ρωμαίες μετά το λουτρό τρίβονταν με πούδρα ρόδων, έκαναν τα μαγούλα τους να λάμπουν με αιθέριο έλαιο από το ίδιο φυτό και μύρωναν την ανάσα τους με παστίλιες από ροδοπέταλα, σμύρνα και μέλι.

Ο Αβικέννας βεβαίωνε πως είχε θεραπεύσει ορισμένες αιμοπτύσεις χρησιμοποιώντας μόνο γλύκισμα από ρόδα. Στη σαρκοφάγο του Τουταγχαμών, βρέθηκαν άθικτα πολλά μπουκέτα με ρόδα. Τα οποία τα τοποθέτησε εκεί η σύζυγος του νεαρού πρίγκιπα σαν στερνό σημάδι αγάπης.